Dźwięki Dolnego Miasta

Gdańsk. Czerwiec 2013 r.

Właśnie wróciłam z niedzielnego spaceru, jeszcze majowego. Po Dolnym Mieście. Usiadłam sobie na ławeczce na Bastionie i wsłuchiwałam się w odgłosy wiosny. Ptaki śpiewały przekrzykując się i nawołując się wzajemnie. Ale koncert żabich rechotów przebił wszystko. Siedząc tam uświadomiłam sobie, że Dolne Miasto jeszcze nie tak dawno było przepełnione dźwiękami.

Mieszkam w takim miejscu, w którym skupiały się wszystkie. Wyjeżdżające o świcie z zajezdni tramwaje, zgrzytające kołami o szyny i wchodzące w zakręt stawiały na nogi wszystkich. Strażackie wozy wyjeżdżające z remizy, śpieszące się do pożaru, wyjące niemiłosiernie. Karetki jadące do lub ze Szpitala na ul. Śluza (obecna Kieturakisa), pociągi jadące do Blaszanki i dalej do Zakładów Mięsnych, dające ostrzegawcze sygnały dźwiękowe.

Gdańsk, Dolne Miasto: 1971 r.

Pół biedy kiedy te wszystkie odgłosy rozkładały się w czasie. Ale bywało, że następowała „kumulacja”. Hałas był nie do opisania. My mieszkańcy przyzwyczajeni byliśmy do natężenia . Najbardziej cierpiały osoby przyjezdne i zmuszone przenocować u gospodarzy. Wytrzymywali jedną, góra dwie noce po czym uciekali w popłochu.

Ale wieczorem, letnia porą, kiedy dzielnica układała się do snu i nie było nagłych pożarów, lub szpital nie miał dyżuru, a tramwaje odpoczywały w zajezdni, odzywały się inne dźwięki. Można było usłyszeć piękny koncert słowika i… żaby, radośnie kumkające i rechoczące. A my mieszkańcy wiedzieliśmy, że jutro będzie piękny poranek, rozpoczynający się od wyjazdu tramwaju o godz. 5.20.

Autorka pierwszej fotografii – Elżbieta Woroniecka.
Autor drugiej fotografii: Gerhard Jeske.
Drugie zdjęcie pochodzi ze zbiorów Miro – twórcy i administratora internetowej strony o Olszynce.

Autorka – Elżbieta Woroniecka.