Moja historia z Dolnym Miastem

Życie płatało mi różne figle, ale ostatni zdecydowanie przypadł mi do gustu… Zamieszkałam na Dolnym Mieście!

Gdy w lutym 2017 r otrzymałam mieszkanie socjalne przy ulicy Radnej, nie posiadałam się ze szczęścia, że własny kąt, że stabilizacja, że spokój. Jednak niechlubna opinia o DM wywołała u mnie obawę, strach i wątpliwości.

Był to dla mnie bardzo trudny czas, gdyż zmarł mój partner. Miałam na „głowie” pogrzeb i przeprowadzkę.

Bez wsparcia rodziny i przyjaciół nie dałabym rady.

Mieszkanie bardzo mi się podobało, niewielkie, słoneczne, w sam raz dla jednej osoby. Nie potrafiłam się jednak nim cieszyć po utracie bliskiej osoby. Cisza w nim panująca była dla mnie zbyt „głośna”.

Przeglądając strony internetowe natknęłam się na ISE. Uwierzcie mi – doznałam olśnienia. Chciałam od razu tam biec. To było coś,  czego wtedy potrzebowałam. W krótkim czasie zgłosiłam się tam do wolontariatu. Przyjęła mnie Ela Woroniecka. Usiadłam przed nią skulona, wycofana i wylękniona. A wyszłam uskrzydlona i zmotywowana.

Od tamtej pory moje życie zmieniło się o 180 stopni.

Przez ten rok starałam się czynnie uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach organizowanych przez ISE i OH. Stałam się cząstką DM i chętnie uczę się od ludzi, którzy mają taką wiedzę i zapał jak Oni. Teraz stali się też częścią mojej rodziny.

W swoim życiu napotkałam wielu ludzi dobrych i wielu złych. Ale nigdzie nie czułam się tak dobrze jak na DM.

Dziś, po ponad roku, wiem,że jest to moje miejsce na ziemi. Ludzie tutaj są pozytywnie nastawieni, życzliwi i z ogromnym potencjałem. Wystarczyło tylko do Nich pójść.

Nie potwierdzają się plotki o tej części miasta. To już nie ta sama dzielnica co kiedyś. Czuję się tu bezpiecznie, a co najważniejsze… tu jest mój dom… moje miejsce na ziemi.

Ewa Klinkosz

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Zdjęcia autorstwa Elżbiety Woronieckiej i Jacka Górskiego.