Gerhard Neckritz z Kamiennej Grobli

Kupiec Gerhard Neckritz przybył do Gdańska najprawdopodobniej mniej więcej w połowie lat 20. ubiegłego wieku. Zamieszkał wtedy na ulicy Eschenweg (Jesionowej) 13. Potem na kilka lat przeprowadził się na ulicę Ernsthausenstraße (Czarną) 6. W roku 1930 prowadził swoją działalność handlową na ulicy Seydlitzweg (Antoniego Nowowiejskiego) 14. A dwa lata później już jako prokurent/agent handlowy działał na ulicy Hauptstraße (Grunwaldzkiej) 120. Wszystkie te adresy kojarzone są z Wrzeszczem.

Ale w połowie lat 30 Gerhard Neckritz postanowił opuścić wspomnianą dzielnicę i zamieszkać na ulicy Steindamm (Kamienna Grobla) 21. Na jego wizytówce przy słowie kupiec pojawiły się słowa eksport, import i agentura handlowa. To z tamtego okresu pochodzą dwie koperty firmowe wysłane do włoskiego miasta Bari. Do firmy Ditta Francesco Paolo Salerno. Kto wie – czy w kopertach nie znajdowały się zamówienia na… suszone figi (po włosku fichi secchi). Dlaczego?… Ponieważ wspomniana firma zarejestrowała kilka lat wcześniej w odpowiednim urzędzie znak towarowy związany z tym właśnie produktem. A świadectwo tej rejestracji przetrwało do dzisiaj.

Od drugiej połowy lat 30. ostatnim znanym miejscem działania wspomnianego kupca był adres Ankerschmiedegasse (Kotwiczników) 14. W tym czasie musiało dojść do podpisania jakiegoś kontraktu z firmą Dr. Oetker, ponieważ Gerhard Neckritz został przedstawicielem handlowym na Gdańsk wspomnianej fabryki. Oprócz odpowiedniej adnotacji w Księgach Adresowych pojawiła się też adekwatna reklama. Można się było z niej dowiedzieć, że oferował on wszystkim gospodyniom domowym proszek do pieczenia Dr. Oetkera oraz inne składniki spożywcze. Uważnego czytelnika może zmylić adres podany na dole reklamy. Brzmi on Winterplatz (Targ Maślany) 14. W tym miejscu należy się zatem wyjaśnienie. Do ówczesnego placu Wintera należały adresy – Kotwiczników 11/15 (pamiętacie który adres był przypisany jako ostatni do kupca Gerharda?…), Lastadia 1/2 oraz 41/42, a także Podwale Przedmiejskie 37/40. Można o tym przeczytać w Księdze Adresowej – np. z lat 1936-1837.

Autor tekstu: Jacek Górski.

Oryginalne koperty firmowe pochodzą z kolekcji Opowiadaczy Historii.
Pierwsza ogłoszenie prasowe pochodzi z „Danziger Wirtschaftszeitung” – numeru 41 z 9 października 1936 r. str. 14. To same ogłoszenie pojawiło się także w numerach – 19 i 23. Drugie ogłoszenie pochodzi z publikacji „Nachtrag zum Amtlichen Fernsprechbuch für den Bezirk der Reichspostdirektion Danzig : Ausgabe 1942” – str. 146. Dokument związany z własnością przemysłową pochodzi z włoskiego Centralnego Archiwum Państwowego.