Odmowa dostarczenia alkoholu
Był 10 grudnia 1941 r.
Na ulicy Szopy 30 w biurze wytwórni produkującej wysokojakościowe likiery o nazwie „Zum Kurfürsten” założonej jeszcze w XIX wieku przez Eduarda Gustava Engela (stąd nazwa fabryki) ktoś wkręcił papier w maszynie do pisania. Papier firmowy na którym po uzupełnieniu pierwszej linijki o bieżącą datę zaczął wystukiwać odpowiedź na pismo, które napisane zostało do firmy dwa dni wcześniej.
W piśmie tym strzelec Horst Nowakowski z 3 kompanii szkoleniowej do zadań specjalnych w XX okręgu wojskowym na poligonie (Grupa, pow. grudziądzki) zwracał się z prośbą o dostarczenie napojów alkoholowych dla uzupełnienia obecnego ich niedoboru (magazynowego).
Odpowiedź nie była jednak z pewnością po myśli Horsta. Ponieważ otrzymane pismo nie zawierało Zlecenia Zakupu (najprawdopodobniej od przełożonego), przesłana prośba została rozpatrzona negatywnie, co podkreślono słowami „jest to całkowicie niemożliwe”.
Aby jednak nie zamykać sprawy w ten przykry dla klienta sposób, zasugerowano ewentualne rozwiązanie tego problemu. Gdyby nadawca z Grudziądza miał możliwość uzyskania asygnaty (bonu) na zakup alkoholu, proszony jest on o niezwłoczne przesłanie go na ulicę Szopy, tak aby jeszcze 21 dnia tego samego miesiąca można było wysłać zakupiony alkohol pod wskazany adres.
Jako załącznik do przesłanego pisma zwrócono otrzymane zaświadczenie.
Tekst powstał na podstawie oryginalnej korespondencji handlowej pochodzącej z kolekcji Opowiadaczy Historii Dolnego Miasta w Gdańsku.
Autor tłumaczenia – Andreas Kasperski.
Dziękujemy Janowi Danilukowi za pomoc przy tłumaczeniu nagłówka odbiorcy listu. Skrót „z.b.Z.” niemalże na pewno powinien brzmieć „z.b.V.”. To był dość popularny w wojsku skrót, a rozszerzenie jego brzmiało: „zur besonderer Verwendung”. Po polsku: „do specjalnych poruczeń”, albo często jako „specjalny” czy „do zadań specjalnych”.
Autor tekstu: Jacek Górski.
P.S. Wspomniana na początku nazwa likieru „Pod Elektorem” powstała najprawdopodobniej w nawiązaniu do trunku firmy Der Lachs, która produkowała nie tylko Goldwasser, ale także Kurfürsten–Magenbitter czyli tzw. Elektorską Gorzką.
