Początki Dworku Uphagena

Dawno, dawno temu… nawet bardzo dawno, bo w roku 1800, kiedy to Dolne Miasto poprzecinane było kanałami pełnymi wody pochodzącej z osuszanego obszaru tej najmłodszej dzielnicy Śródmieścia, pewna bogata i znamienita rodzina gdańska pochodzenia holenderskiego, postanowiła uciec latem od smrodliwego, zatłoczonego i hałaśliwego Głównego Miasta. U zbiegu ówczesnych ulic Weidengasse i Schleusengasse (współczesne Łąkowa i Kieturakisa, wcześniej Śluza) wybudowano letnią rezydencję w miejscu odległym od ówczesnego centrum, wśród zieleni i ciszy… miejscu idealnym na letni wypoczynek, bezpiecznym, bo chronionym przez system fortyfikacji, urokliwym i cichym. Ród Uphagenów, bo to o nich mowa zamieszkał w tym dwukondygnacyjnym klasycystycznym budyneczku i mieszkał tam do 1852, kiedy to wdowa po Johannie Erneście Carlu Uphagenie, Maria Wilhelmina Uphagen (z domu Paleska) sprzedała ten dom za 4.300 talarów Johanowi Gotfridowi Theodorowi Kuhnowi, kupcowi drzewnemu. Dworek ten zakupiono z przeznaczeniem na szpital katolicki w czasie panującej w mieście epidemii cholery. Wnętrze dworku przystosowano do przyjmowania pacjentów. Wstępnie postawiono w nim 24 łóżka, a do opieki nad chorymi sprowadzono z Trewiru siostry boromeuszki. Przełożoną sióstr była siostra Xawiera Hoefer o której mówiono, że jest osobą bardzo energiczną i nieumiejącą ustać nieruchomo w miejscu. Oficjalne otwarcie nastąpiło 19 marca 1853 r. Szpitalik był zbyt mały dla 16 tysięcznej wspólnoty, więc siostry wraz ze swoją siostrą przełożoną rozpoczęły jego rozbudowę o nowe skrzydło wzdłuż ówczesnej ulicy Śluza. Ta część szpitala była jeszcze potem trzykrotnie powiększana o kolejne segmenty. Rozbudowujący się szpital nie mógł się obyć bez kaplicy dla chorych i opiekujących się nimi sióstr. Ale to już zupełnie inna historia…

Rycina Dworku Uphagena pochodzi z książki „Gdańsk i Jego Kościoły” Wolfganga Deurera (ilustracja 163). Zdjęcie dzwonnicy na Dworku Uphagena zostało zrobione 14 października 2012 r. Jego autorką jest Elżbieta Woroniecka.

Autorka – Elżbieta Woroniecka.

[mappress mapid=”53″]