Rzeźnia miejska na pocztówkach (część II)

W sierpniu 2020 roku pierwszy raz cofnęliśmy się w czasie, aby zobaczyć budynki rzeźni miejskiej z ulicy Angielska Grobla w okresie jej prężnej przedwojennej działalności. Wówczas spojrzeliśmy na nią od strony bramy głównej. Dzisiejsza pocztówki pokazuje zakłady mięsne z innej perspektywy. Wspomniana brama jest zupełnie niewidoczna. Można się tylko domyślać, że być może znajdowała się ona gdzieś między widocznymi dwoma dużymi budynkami, które zdominowały całą pocztówkę.
W tym budynku z lewej strony przyjmowała ówczesna dyrekcja tej miejskiej firmy. Natomiast co do budynku widocznego po prawej stronie – częściowe jego przeznaczenie może zaskoczyć. Oprócz typowych przestrzeni biurowo-administracyjnych w tym miejscu działała też mniej więcej 120 lat temu… restauracja. A prowadził ją na przełomie XIX i XX wieku Julius H. Pallasch. W Księgach Adresowych z tamtego okresu figurował on jako restaurator oraz ekonomista rzeźni miejskiej. W późniejszym okresie prowadził swoją już nową restaurację na ulicy Jopengasse (Piwnej) 16.

Natomiast restauracja z pocztówki zmieniała kilkakrotnie właściciela. Udało nam się ustalić, że w drugiej dekadzie XX wieku restauratorką była wdowa Hulda Böhnke, po niej zaś został nim August Gunst. Od połowy lat 20. i przez prawie całe lata 30. zarządzał nią kupiec Ferdinand Casper. A później (na pewno do 1942 roku) kolejny kupiec – Franz Waskow.

Wydawcą omawianej pocztówki była Clara Bernthal z Gdańska. Jest to kolejna pocztówki z Jej serii bez jakichkolwiek dodatkowych oznaczeń liczbowych i literowych. Wcześniej omawialiśmy już pocztówki wydane w podobny sposób – mowa o tej, tej i tej pocztówce. W późniejszym okresie były jednak w sprzedaży pocztówki oznaczane w dokładniejszy sposób – ta miała numer 18494, ta – numer 35611, natomiast ta – numer A 48281.

Zaprezentowana oryginalna pocztówka bez obiegu pochodzi z kolekcji Opowiadaczy Historii Dolnego Miasta w Gdańsku. Jest na niej jeszcze stary układ pocztowy – po jednej stronie istniało wyłącznie miejsce na podanie adresu odbiorcy i naklejenie znaczka. Wszelkie inne teksty można było umieścić wyłącznie po drugiej kartki (tej z obrazkiem). Dopiero w 1904 roku zmieniono to ułożenie i na pole adresowe przeznaczono tylko połowę jednej ze stron, tę drugą połowę oddając do dyspozycji nadawcy.

Autor artykułu: Jacek Górski.

Wycinek z trzema gdańskimi restauracjami pochodzi z publikacji „Führer durch Danzig” z 1911 roku – str. 60. Ogłoszenie prasowe pochodzi z „Danziger Volksstimme” z 25 marca 1926 – str. 5.