Trzy pokolenia kobiet

To zdjęcie zrobiono na skrzyżowaniu ul. Łąkowej i Ułańskiej. Był tam wówczas /połowa lat 70./ ważny przystanek przesiadkowo-tramwajowy na Dolnym Mieście. Większość tramwajów skręcała w stronę Stogów, a nieliczne zjeżdżały do zajezdni na Łąkowej. Osoby mieszkające w okolicy zajezdni, czasem czekały na okazję podjechania tramwajem bliżej swojego domu lub celu podróży.
Ten przystanek był dość „bogaty” w elementy ułatwiające życie pasażerom, bo to i murek był, na którym można było usiąść – tak jak siedząca moja mama, albo poganiać po murku, gdy babcia trzymała za rękę. Jednak najważniejszy w tym miejscu był kiosk Ruch-u. No tam to istne cuda były na wystawie: kolorowe gazety, plastikowe misie, niewielkie auta, a nawet lalka-murzynek. Nie miała włosków ale jakieś plastikowe opiłki na głowie, które imitowały owłosienie, że niby takie loczki 😉 Dorośli kupowali tam papierosy, gazety codzienne ale przede wszystkim bilety na tramwaj. Dość odstraszająca była, widoczna na dalszym planie – wiata przystankowa. Zapamiętałam ja jako zadaszoną część do poczekania, gdy np. padał deszcz. Pod daszkiem była ławka, ale jakaś taka smutna i nie zachęcająca do spoczynku. Mało ludzi tam siadało.
Ten mały człowiek, stojący tyłem, to autorka tego tekstu. Obok siedzi mama tego człowieczka. A obok nas stoi babcia. Dziś, gdy oglądam to zdjęcie, to nie mogę sobie przypomnieć, co to za ważne wydarzenie spowodowało, że jesteśmy we trzy i to całkiem eleganckie, a babcia nawet torebkę trzyma w wyjątkowy sposób. Dziś wiem, że zdjęcie zrobił mój starszy brat Zbyszek aparatem marki Druh.
Tak się zastanawiam i wyliczam: na zdjęciu miałam z 4 lata, to moja mama – 32 lata, a moja babcia – 64. Mama ma na palcu złoty pierścionek, o którym zawsze mówiła że przynosi jej pecha. Babcia ma eleganckie pantofle. A mała Danusia – potargane włoski. Tak ma do dzisiaj 😉

Wspominała: Danuta Płuzińska-Siemieniuk.