Wyprawa do kina Piast

Gdy byliśmy dzieciakami, nastolatkami, to większość moich rówieśników, w tym i ja, lubiła chodzić do kina. Gorzej, że nie było kasy na bilety. Wpadliśmy jednak z kolegami wówczas (a były to lata 70.) na świetny pomysł – jak to rozwiązać.
Wyczailiśmy, że z części biurowej rzeźni /Zakładów Mięsnych w Gdańsku na ul. Angielska Grobla/, do której można było wejść z ulicy – jest przejście korytarzem do kina Piast. Z tym, że kasy i bileterka znajdowały się na parterze, a wejście do tego biurowego korytarza było na pierwszym piętrze.
Aby dostać się na seans naszym sposobem, trzeba było przed godziną piętnastą /po tej godzinie zamykano biura/, przedostać się do kina i ukryć w damskiej toalecie w schowku na miotły i czekać do rozpoczęcia seansu. W schowku mieściło się 5 osób.
Uzbrojeni w zegarek, wiedząc o której rozpocznie się seans, czekaliśmy zawsze w ciszy, w tymże schowku, na rozpoczęcie seansu. Któregoś razu do toalety weszła pani, by skorzystać. Wydawała z siebie stęki i jęki, bardzo się męcząc w tej toalecie. Te dźwięki wywołały w nas gwałtowny wybuch śmiechu. Pani przerażona tymi niespodziewanymi odgłosami wybiegła z toalety, wołając o ratunek. Po chwili wróciła z panem operatorem. Wystarczyła im chwila i znaleźli naszą kryjówkę w kantorku. Pan operator wziął do nas wszystkich swojej kabiny, wygłosił kazanie, postraszył milicją i kazał powiedzieć – w jaki sposób się tam dostaliśmy. Trochę też miał ubaw z całej tej sytuacji. Ale od tego czasu nie muszę chyba dodawać, że nasze tajne przejście było spalone.
Po tym zdarzeniu jeszcze wielokrotnie byłem w tym kinie na filmie, ale już nigdy za darmo.

Wspominał Zbyszek Wolak
Majowy program kina Piast z 1975 r. pochodzi z „Dziennika Bałtycki” z 9, 10, 11 maja 1975 roku, nr 106, a dokładniej z tego źródła.

Warto przeczytać również inne artykuły tego autora:
Historyjki o gumach do żucia
Komórka ze skarbami
Trzepak, dywany i dolary na święta